Volcker Başkan'ın Ardından

Geç bir veda yazısı bu. 2019’un sonunda hayata gözlerini yuman, ağırlıklı olarak merkez bankası başkanlığı kimliği ile bilinen iktisatçı Paul Volcker’a; Volcker Başkan’a veda.

Her ay paylaştığım Yeni Ay raporunun okurları bilir. Merkez bankacılığını pek bir ayrı severim, para politikası tasarımını daha bir ayrı. Ama en çok da merkez bankacılığı iletişimini.

Volcker Başkan bunların hepsine dokunmuş bir isim.

Öğrenci Ünüvar’ın merkez bankacılık tarihi okuduğunu hatırlıyorum. Kendince efsane merkez bankası başkanları belirlemişti. “Greenspan Effect” (Greenspan etkisi), benim neslim için popüler bir kavramdı ve yeterince iyi değildi (Pek tabi daha 2008 Krizi’nin geleceğinden haberimiz yoktu.). Ama Volcker Başkan başkaydı.

Fiyat istikrârını ciddiye aldı. Partide müzik devam ederken ve herkes çok eğlenirken, içecekleri masadan kaldırmaktan hiiiiiiç çekinmedi. Doğrudur, bazen piyasa ile ters düştü. Ama hesabını iyi yaptı ve topu ortada bırakmadı.

Bu noktada, Volcker’in fiyat istikrarını fazla ciddiye alarak attığı adımların Volcker Durgunluğu’na yol açarak pek çok kişiyi işsiz bıraktığını hatırlatanlar mutlaka olacaktır. Onlar hatırlatmasa da ben zaten altını çizmek isterdim. Bir ihtimal onlara, fiyat istikrarının getirdiği kalıcı ekonomik istikrarın istihdam piyasası telafisinin olduğunu söyleyebilirsiniz. Ama açıkçası bu; bir Volcker-sever olarak bana bile acımasız geliyor.

Benim buradaki görüşüm Volcker’i tartışmaktan ziyade “fiyat istikrarı hedefi”ni tartışmaya açmak oluyor. Enflasyonla mücadelenin bir merkez bankasının öncelikli görevi olması konusu bazıları için çok tartışmalı bir konu. Eğitim aldığım yılların dominant etkisinden midir bilmem, ben hâlâ fiyat istikrarına inanıyorum. Yine de sanırım, bunların hepsinden fazla, merkez bankacılığın memleket için yapılan önemli bir görev olduğuna inanıyorum. Volcker Başkan’ı da iz bırakan bir isim olarak hatırlayacağız.